Bio
Désirée-Christine van Blitterswijk (36)
Een poète maudit
PostDadaisme Poëzie
Multidisciplinair kunstenaar, schrijfster, dichter, cabaretier (het Heerst), dramadocent (SKVR & STICHTING CEC).
Ik geef de voorkeur aan hybride poëzie. Een caleidoscoop van proza, spoken word, cabaret & toneel.
April 2023 debuteerde ik met vier gedichten in het tijdschrift Het Liegend Konijn.
2023 publicaties poëzie
Het Liegend Konijn 23/1
Meander Magazine
Miasma Magazine
Deus Ex Machina #185
Genomineerd voor de Editio shortlist debutantenwedstrijd ´23
Voer voor Freud
Hongerige ogen gestild door de wereld de nacht
een zwarte baan in de ruimte
-
broodkruimels worden sterrenstof
-
wrijving tussen huid en papier
wisselend zicht
een scherp gevoel dat niet slijt
-
het zijn zandlopers die
de samba dansen de dag ontvluchten
wanneer hun heupen kantelen
Na drie burn-outs besloot ik te gaan leven en werken als dichter
Dwaasheid bevrijd je van angst en schaamte, schreef Erasmus ooit. Een goed gedicht resoneert als muziek, het is als lof der zotheid. Wie openhartig en recht vanuit het hart durft te spreken, draait aan het volumeknopje en maakt wat los.
Onlangs riep ik de Kunst & Cultuur sector op tot een naakt manifest. Het was een vrij radicale actie maar het moest gebeuren. Onder het motto de naakte waarheid ging ik als levend spandoek de Schouwburgse buitenbuhne op. Als wij niet ten tonele mogen komen dan halen we het toneel naar buiten toe, aldus mijn pleidooi. Een oproep aan de kunst- & cultuursector om zich van binnen naar buiten toe te verplaatsen.
Boodschap
Désirée hoopt met haar actie een boodschap af te geven aan de politiek, maar ook iedereen binnen de kunst- en cultuursector een hart onder de riem te steken: “Het wordt tijd dat we weer gaan spelen.”
Laten we de magie terugbrengen en de stad laten bruisen,
de straten betoveren met onze creaties.”
Mei 2023 - Vlaardingen 750 jaar stadsrechten
750-jarige viering Stadsrechten Vlaardingen
Als een opengetrokken blik sardientjes of moet ik zeggen pot met zilverkoppen. Aangenaam verrast door de samenscholing van verschillende mensen. Ik zag stralend zilver in de morgenstond. En de zon was voor eens met ons.Er was een stille kracht - dames in witte sluiers door smalle straten - die zich door de wind lieten meevoeren.
Er waren ludieke onderonsjes die als een soort paringsdans van - ik weet wat jij weet - en nu weet die ander het ook. In de volksmond heet zoiets praatje pot. Maar het werkt en het werkt zo goed dat het ook mij heeft besmet met een nostalgisch gevoel waar ik niet meer vanaf kom.
Daar gaat dit gedicht over.
En ik heb heimwee gekregen, heimwee naar de dingen die ik niet ken, dingen die ik voel, dingen die me raken, sferische dingen op plekken die ik niet ken, dingen die tegen me spreken in stilte, zoals ik onder water de vissen hoor fluisteren.